“Diep gebogen zat hij voor het altaar, zijn gezicht richting de opgaande zon die door het venster zichtbaar was. Achter hem knielden zijn broeders neer, diep in gebed. En achter hen de trotse dragers van het Wit, Fraters van verschillende Legioenen, elk met een kaars in de hand. De zon verrees langzaam en het licht vervulde de rijk beschilderde ruimte. Met een zachte kreun van pijn stond de man voor het altaar op, zijn knieën oud en versleten en verbrak de stilte: “de Heer heeft gesproken. Nouveau-Albas zal gezuiverd."
Eén van de meest populaire, maar ook omstreden religies van de Vervallen Wereld is die van de Enfants Lumières. In het kort gezegd komt die erop neer dat de Heer des Lichts de wereld heeft geschapen ten behoeve van de Anciens, maar dat die door de Duistere Heer werden verlokt tot een hoogmoed die uitmondde in de grootschalige zondeval bekend als Teoc (zie religies Terra X). Sindsdien leven de gevallen Anciens verder als armzalige mensen, geplaagd door honger, dood, hitte, ziekte en oorlog. Vooral oorlog tegen de onmensen, de kinderen van de Duistere Heer: de elfen, dwergen en Malformés, kortom alles wat niet helemaal menselijk is. De Enfants geloven dat pas als de laatste onmens dood is (en let op, er is een minderheid binnen de Enfants die gelooft dat ook dieren, vissen en insecten kinderen zijn van de Duistere Heer) zal de mensheid haar zonden hebben uitgeboet; dan zal de glorierijke tijd van de Anciens weer terugkeren en de Heer zelf weer over de aarde gaan om zijn mensenkinderen te begeleiden.
Enfants Lumières betekent, vrij vertaald vanuit de Oude Taal, ‘Kinderen des Lichts’. Het is de verzamelnaam voor de verschillende georganiseerde menselijke gemeenschappen en individuen die de Heer van het Licht aanhangen en hem aanbidden als hun (hoogste) god. Het is een volk dat er sterk in gelooft dat zolang je de wil en de kracht bezit, je het zo ver kan schoppen als je zelf voor mogelijk houdt. Ambitie is een van de kernwaardes, iets wat bijzonder is voor een volk dat in de ruïnes van een oude beschaving leeft. Belangrijk om al snel te noemen is dat Enfants bijna louter van het mensenvolk zijn: een dogmatisch aspect van de religie is de minderwaardigheid van onmensen en de noodzaak van het zuiveren van de wereld van hun aanwezigheid. Vanzelfsprekend is daardoor de religie en gemeenschap der Enfants Lumieres onder niet menselijke volkeren zelden populair. De Enfants Lumières hebben ook hechte gemeenschappen van mensen die samen proberen te overleven in een wereld die zij vaak Celuici noemen. Zo’n gemeenschap wordt een Diocèse genoemd en bestaat over het algemeen uit niet meer dan een honderdtal mensen. Dat wat alle Enfants Lumières gemeen hebben is hun geloof in de Heer van het Licht en vaak de daarbij horende overtuiging dat elke onmens moet sterven om de Gouden Tijd terug te laten keren.
Kenbaar is dat men zich identificeert als Enfants Lumières wanneer zij de Heer van het Licht aanbidden als hun hoogste en belangrijkste godheid. Sommige Enfants zijn er volhardend in dat de Lichtheer de enige god is die bestaat of de aanbidding van de mensheid zou verdienen. Andere Enfants vereren ook de Moeder Gaia en haar kinderen/echtgenoten, naast de Heer en zijn Émissaires.
Binnen een Diocèse van de Enfants Lumières onderscheid men drie zuilen:
Het geloof in de Heer des Lichts is wat de Enfants Lumières maakt en bindt. Alle Enfants Lumières in dit deel van Celuici hanteren hetzelfde geloof, alhoewel er wel kleine regionale verschillen zijn. Grote afwijkingen in de leer worden hard afgestraft: als het niet door de geestelijkheid gedaan wordt, dan wel door de andere simpele gelovigen. Ketterij wordt met de dood bestraft. De religie van de Enfants is dualistisch; het kent twee godheden. De Heer van het Licht en zijn broer, de Heer van het Duister en wordt geleid door het Conceil. Het geloof kent een heel duidelijk onderscheid tussen goed en kwaad en haar aanhangers zijn over het algemeen erg fanatisch en extremistisch. Dit deels omdat de leer dit van de gelovigen vraagt, maar vooral door de duidelijkheid en het houvast dat dit biedt in een onzekere wereld.
De Heer van het Licht Le Segneur de la Lumière, de Heer, de Heer des Lichts, de Lichtheer. De naam van de Heer van het Licht is zo heilig dat hij niet uitgesproken mag worden. Hij staat ook wel bekend als de Segneur de la Lumière of simpelweg de Heer. Hij is als mens gekomen om de mensen te leiden en hen het geluk te brengen. De tijd waarin de mensen hem volgden staat nu bekend als de Gouden Tijd, want de Anciens waren niets anders dan mensen onder goddelijke leiding. Hij is de Goedheid, de Almachtige Zon, het Brandende Vuur. De Heer van het Licht is almachtig. Hij kan ingrijpen wanneer Hij wil en waar Hij wil. Hij heeft echter niet elke Enfant die bestaat in zijn zicht. De Heer van het Licht staat als het ware aan de ‘zijlijn’ van het leven en grijpt in wanneer Hij daar zin in of behoefte aan heeft. Dit bovenstaande is bekend bij de Enfants Lumières en is voor de Enfants ook des te meer reden om zich bekend en geroemd te willen maken in Celuici, in de hoop dat de Heer hen opmerkt en potentie ziet. Dan kan het maar zo zijn dat Hij hen helpt met grootse dingen te bereiken die hen tot in de eeuwigheid herinnert laten worden.
Le Seugneur des Ténèbres, de Duistere Heer. De Heer van het Licht heeft een tweelingbroer, de Duistere Heer, wiens naam zo vervloekt is dat hij niet mag worden uitgesproken. De Duistere, jaloers op de status die zijn broer had onder de Anciens, heeft de niet-menselijke volken geschapen opdat ook hij aanbeden zou worden. Hij is de/het Kwade, de Duisternis en de Vervloekte. In de Gouden Tijd was de Heer van het Licht oppermachtig en was het leven op Celuici goed. Vanuit zijn kwaadheid en jaloezie ontketende de Duistere Heer toen de onmenselijke volkeren en Teoc. Het grote doel van alle Enfants is nu dan ook het uitroeien van alle onmensen om zo Teoc teniet te doen en de Gouden Tijd, de almacht van de Heer des Lichts, terug te doen keren.
Er zijn twee verschillende levenswijzen voor de Enfants Lumières met betrekking tot hun geloofsbelijdenis. De ene wijze is om deel te zijn van een Diocèse, een hechte gemeenschap van Enfants die gezamenlijk leven. Een Diocese is vaak gewoon verwoven met de Gildecultuur. Zo kan er bijvoorbeeld een Diocese bestaan bínnen een dorp in een Agricoles rijk. En soms bestaan er juist binnen een Diocese kleine afdelingen van de Gildes, met uizondering van de onmensrijke Mineurs. Een Diocèse bestaat, ongeacht de vorm, altijd alleen maar uit mensen. De andere wijze is om zonder deel te zijn van een Diocèse de Heer van het Licht te aanbidden. Hierbij is men niet deel van een gemeenschap met enkel Enfants, maar van een met ook andere geloofs aanhangers en zelfs onmenselijke rassen. Over het algemeen zijn zulke gelovigen, net als haast iedereen, ook deel van de Gildecultuur.